La Sang de Tolosa

Dalmàs Ròcamaura, filh d’un bastisseire de glèisas, se fa escudièr de Raimond
VI de Sant-Gèli, comte de Tolosa. Aluserpit, serà lèu adobat chivalièr per son
mèstre. Amb el, dintram al còr del catarisme e de la societat occitana del
sègle XIII. Resistissèm a l’envasiment francés. A travèrs las cavalcadas, los
combats, las missions perilhosas e los chaples, nos encaminam pauc a pauc cap
al drama final : la fin d’aquela extraordinària fortalesa que foguèt
Montsegur. Aurem tanben, coma l’eròi, la vision de tres castelanas em-
belinairas dels noms de Brunissenda, Nòva e Estevana de Cabaret, triple amor
de Dalmàs Ròcamaura, aparegudas totas tres a l’encòp, sus las emparas del
castèl de Cabardés. A seguir las aventuras de Dalmàs Ròcamaura, crosarem
atanben la sublima e fugidissa Esclarmonda de Foish.

L’edicion en occitan d’un dels pus polits romans, nascut de la pluma magica
del “grand manteneire occitan” que foguèt Maurici Magre, èra esperada
desempuèi mai de cinquanta ans. Dins aquel obratge l’autor a meravilhosament
sabut descriure, d’un biais mistic e sensual, esperital e guerrièr, lo drama
de la guèrra menada contra los pus poderoses dels princes occitans. Un drama
fach d’intolerància, de gelosiás e d’ambicions personalas que devastèt
Occitània. Un drama que lo pòble occitan ne paga encara uèi las consequéncias.

Maurici Magre nasquèt lo 2 de març de 1877 a Tolosa. Moriguèt lo 11 de
decembre de 1941 a Niça. Foguèt tre 1891, a l’edat de 14 ans, que compausèt
sos primièrs poèmas. Sos primièrs recuèlhs foguèron publicats en 1895, aviá 18
ans. Escriguèt fòrça pel teatre. Sas pèças foguèron jogadas dins los teatres
mai presats d’Euròpa. Mas foguèt tanben un romancièr requist. Plan de sas
òbras romanescas s’ameritarián d’èsser reviradas dins sa lenga mairala. Lenga
que, sul tard, regretèt d’aver pas escricha. Esperam que “La sang de Tolosa”,
sa primièra òbra revirada, serà seguida de plan maitas.

Revirat en occitan del Lengadòc pel Sèrgi Viaule.