Atal fasèm

Per Sèrgi Viaule, aquel roman es a l'encòp un omenatge e una escomesa. Explica perqué : « Es un omenatge a Enric Molin. Li soi devent de mas primièras jòias de lector. D'efièch, los primièrs romans en lenga nòstra que legiguèri a la debuta de las annadas 1970, son estats los de l'autor roergat, e sonque los seus. A l'epòca èran los sols de disponibles. Me congostèri de Grela d'abrial, E la barta floriguèt, Rambalhs de bòria, e maites encara. Son los que me marquèron e que de temps m'acompanhèron. Aquò's Enric Molin que me dobriguèt la pòrta que dona sus la literatura occitana. Aquò's el que m'alandèt las fenèstras que badan sus l'univèrs literari occitan. Tot segur, es el que me convidèt a la lectura e a l'escritura ». Amb aqueste Atal fasèm Sèrgi Viaule a volgut escriure un roman « a la Molin ». A tengut a servar la meteissa temporalitat, lo meteis mitan e la meteissa problematica de la misèria morala e materiala. Sèrgi Viaule es un autor inclassificable.